Bij een hechtingsstoornis is de natuurlijke hechting die kinderen normaalgesproken hebben met hun ouders/directe omgeving, niet goed op gang gekomen. Vaak komt dit doordat kinderen korte of lange tijd in een onveilige situatie hebben gezeten, waarin veel stress en relatief weinig aandacht voor het kind is geweest.Een hechtingsstoornis is een extreem moeilijke stoornis om mee om te gaan voor de omgeving. Het lijkt erop dat het kind geen liefde voelt en emoties diep begraven liggen. Kinderen kunnen bewust gemeen en kwetsend zijn naar personen toe die dichtbij ze staan en het is moeilijk door hun pantser heen te komen. Professionele hulp is absoluut noodzakelijk bij een hechtingsstoornis. Bedenk goed dat afwijzend gedrag vooral een manier van het kind is om niet meer gekwetst te kunnen worden. Elke afwijzing (mensen geven het op), wordt toegevoegd aan de dikke huid die deze kinderen vaak al opgebouwd hebben.